صفحه ٣٦٢

«إِنَّهُ لَيَئُوسٌ»(2356) انسان بسیار مأیوس است.
 «إِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ»(2357) به راستى كه انسان بسیار ظالم است.
 «كَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا»(2358) انسان موجودى عجول است.
 «كَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا»(2359) انسان، تنگ نظر است.
 «إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا»(2360) انسان بسیار حریص و كم طاقت است.
 «إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا»(2361) هنگامى كه شرّى به او رسد، بسیار جزع و فزع مى كند.
 «إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ»(2362) انسان لعنت به پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است.
 
 354. انواع حیات انسان ها(2363)
  اسلام براى انسان ها چند نوع حیات را ترسیم مى كند:
 1. حیات دنیا. «زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا»(2364)
 2. حیات برزخى. «مِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ »(2365)
 3. حیات معنوى و هدایت. «دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ»(2366)
 4. حیات اجتماعى. «وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ »(2367)
 5. حیات طیبه (در سایه ى قلب آرام و قناعت). «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً»(2368)
 طبق آیه ى 30 انعام خداوند با مجرم سخن مى گوید. ولى بعضى آیات، سخن گفتن خدارا با آنان نفى مى كند. «لَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ»، این مطلب یا اشاره به مواقف و صحنه هاى مختلف در قیامت است، و یا آنكه مراد آن است كه خداوند با آنان كلام طیّب و دلشادكننده نمى گوید.