و در غررالحكم از آن حضرت مى خوانیم: «لا تأمن عدّواً و ان شكر» از دشمن، حتّى اگر زبان به ستایش گشود در امان مباش. دشمن مانند آب است كه گرچه با حرارت گرم مى شود، ولى سرانجام سرد مى شود. «... فانّه كالماء و ان اطیل سخانه بالنار لم یمتنع من اطفائه»(1360)
198. سیاست خارجى اسلام(1361)
لَا یَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوكُمْ فِى الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوكُم مِّن دِیَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُواْ إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ
خداوند شما را از نیكى و عدل نسبت به كسانى كه با شما به خاطر دین جنگ نكرده و شما را از خانه هایتان بیرون ننموده اند منع نمى كند. همانا خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد.
سیاست خارجى اسلام بر اساس جذب و جلب دیگران است و این امر از طرق زیر قابل دستیابى است:
1. نیكى. «تَبَرُّوهُمْ» با آنان نیكى كنید.
2. عدالت. «تُقْسِطُواْ إِلَیْهِمْ» نسبت به آنان قسط و عدالت داشته باشند.
3. مهلت تحقیق. «وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّـهِ »(1362) اگر یكى از آنان مهلت خواست، به او مهلت بدهید تا كلام خدا را بشنود.
4. قبول پیشنهاد صلح. «وَإِن جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا »(1363) اگر براى زندگى مسالمت آمیز آغوش باز كردند پیشنهاد صلح آنان را بپذیر.
5. كمك مالى به آنان. «وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ »(1364) سهمى از زكات براى ایجاد الفت با آنان مصرف شود.