سوگند كه من شما را به كارى دعوت نمى كنم، مگر آنكه خودم پیشگام باشم و از كارى نهى نمى كنم، مگر آن كه خودم قبل از شما آن را ترك كرده باشم.(1342)
همچنین آن حضرت مى فرماید: هركس خود را امام دیگران قرار داد، ابتدا باید به تعلیم خود بپردازد.(1343) چنانكه خداوند در جاى دیگر مى فرماید: «كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ »(1344)
امام كاظم علیه السلام فرموده اند: «طوبى للعلماء بالفعل و ویل للعلماء بالقول»(1345) درود بر عالمانى كه به گفته خود عمل مى كنند و واى بر عالمانى كه فقط حرف مى زنند.
193. عالمان بى عمل(1346)
الف) در قرآن: عالم بى عمل، به الاغى تشبیه شده است كه بار كتاب حمل مى كند؛ ولى خود از آن بهره اى نمى برد.(1347)
ب) در روایات:
* رسول خداصلى الله علیه وآله فرمودند: عالم بى عمل، مثل چراغى است كه خودش مى سوزد (و بهره اى نمى برد) ولى دیگران از نورش استفاده ها مى برند.(1348)
* رسول خداصلى الله علیه وآله فرمودند: عالم بى عمل، چون تیرانداز بدون كمان است.(1349)
* عیسى علیه السلام فرمودند: عالم بى عمل، مثل چراغى است بر پشت بام كه اتاق ها تاریك اند.(1350)
*على علیه السلام فرمودند: عالم بى عمل، همچون درخت بى ثمر و گنجى است كه انفاق نشود.(1351)
* امام صادق علیه السلام فرمودند: موعظه ى عالم بى عمل، چون باران بر روى سنگ است كه در دلها نفوذ نمى كند.(1352)
ج) در كلام اندیشمندان:
گرسنه اى است كه روى گنج خوابیده.