معارف بوک

60. ویژگى هاى حضرت ابراهیم(433)
 حضرت ابراهیم علیه السلام در میان انبیا ویژگى هایى منحصر به فرد داشت، از جمله:
 الف) با این كه یك نفر بود امّا قرآن او را یك امّت مى داند. «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً »(434)
 ب) علاوه بر نبوّت، امام مردم شد. « إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا »(435)
 ج) انبیایى مثل حضرت موسى و عیسى و محمّد علیهم السلام از نسل او هستند.
 د) مراسم حج از یادگارهاى اوست.
 ه) بر ملكوت و باطن آسمان ها دست یافت. «نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ »(436)
 و) در قرآن القاب ویژه اى براى او ذكر شده است، مانند: صدّیق، اَوّاه، حلیم، خلیل، حنیف، قانت و داراى قلب سلیم.
 
 61. ابراهیم یك امّت بود(437)
در آیه «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّهِ»، خداوند ابراهیم را به تنهایى یك اُمّت دانسته است و هر یك از مفسران براى تحلیل و تفسیر این جمله سخنى گفته اند، از جمله:
 1. چون ابراهیم بر مكتبى بود كه احدى بر آن نبود، پس یك اُمّت بود.(438)
 2. او به اندازه یك اُمّت خیر و خوبى و كمال داشت نظیر شعرى كه مى گوید:
 آنچه خوبان همه دارند تو تنها دارى.(439)
 3. كلمه اُمّت به معناى معلّم خیر است او معلّم خوبى ها بود.(440)
 4. مراد از اُمّت یعنى رهبر و مقصود و امام تمام خداپرستان.(441)
 5. شخصیّت و شعاع وجود او به اندازه یك اُمّت بود.(442)
 6. چون قوام اُمّت به او بود.
 7. چون عالم بود و عالم اُمّتى را راهنمایى مى كند.