كراهت دارید كه از آبادى به سوى خرابى بروید.
حضرت على علیه السلام مى فرمود: «واللّه ابن ابیطالب آنس بالموت من الطفل بثدى امّه»(616) به خدا سوگند اُنس من به مرگ از اُنس طفل به سینه مادرش بیشتر است. و هنگام ضربت خوردن در محراب مسجد كوفه فرمود: «فزت و ربّ الكعبة» به پروردگار كعبه سوگند كه رستگار شدم.
امام حسین علیه السلام ضمن خطبه مفصّلى مى فرمایند: «خُطّ الموت على ولد آدم مخطّ القلادة على جید الفتاة»(617) مرگ براى فرزندان آدم، مثل گردنبند بر گردن عروسان، زیباست.
گرچه خطاب این آیه به یهودیان است، ولى آمادگى براى مرگ، وسیله اى براى سنجش همه مدّعیان ایمان و ولایت الهى است. «فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ »
87. اندازه عمر انسان در دنیا(618)
عظمت قیامت به قدرى است كه انسان ها پس از حضور در آن عمر خود را در دنیا، نیم روز یا یك روز و یا حدّاكثر ده روز مى شمرند كه قرآن از زبان افراد و گروه هاى مختلف، آن را چنین بیان مى دارد:
الف) ده روز. « إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا »
ب) یك روز. «إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا »
ج) بخشى از یك روز. «لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا »(619)، «لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ »(620)
د) لحظاتى كوتاه. «مَا لَبِثُوا غَيْرَ سَاعَةٍ ۚ»(621)
ه) زمانى اندك. « إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا »(622)
به نظر مى رسد این تفاوت نظر در مقدار عمر دنیا، بستگى به مقدار بصیرت و درك افراد دارد. چنانكه در این آیه كسانى كه قرآن از آنها به « أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً » تعبیر كرده است، عمر دنیا را یك روز مى شمرند و در آیه ى قبل، گنهكاران مدّت آن را ده روز.