«لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا »(998) خداوند هیچ كسى را جز به مقدارى كه به او عطاكرده، تكلیف نمى كند.
« فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ »(999) آن كه بیمار است یا در سفر است، در رمضان روزه نگیرد و به زمانى دیگر موكول كند.
«و لم تجدوا ماءً فتیمّموا»(1000) اگر آب نیافتید، تیمم كنید.
« يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ »(1001) خداوند براى شما آسانى خواسته است.
«لَّيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ ... وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ »(1002) بر فرد نابینا و بیمار، تكلیف حضور در میدان جهاد نیست.
145. تسلیم خدا بودن(1003)
در قرآن یكصد و چهل مرتبه، كلماتى از ریشه ى «سِلْم» بكار رفته و واژه هایى همچون سلام، اسلام و مسلم از این مادّه است.
تسلیم غیر خدا بودن، بردگى و اسارت است، ولى تسلیم خدا بودن، آزادى و رشد است. چنانكه قرآن مى فرماید: «فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا »(1004) راستى اگر تمام هستى تسلیم خدایند، چرا ما نباید تسلیم او باشیم؟! قرآن مى فرماید: «أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ »(1005) آیا به سراغ غیر خدا مى روید در حالى كه هركس در آسمان ها و زمین است، تسلیم اوست.
خداوند، فرمانِ تسلیمِ بشر را صادر فرموده است، «فَلَهُ أَسْلِمُوا »(1006) پیامبر نیز باید تسلیم خدا باشد، « أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ »(1007) در این آیه نیز مى فرماید: «وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ » هر نیكوكارى كه خالصانه جهت گیرى الهى داشته باشد، به ریسمان محكمى چنگ زده است. در آیه اى دیگر مى خوانیم: «مَن