7. انگیزه هاى شرك(46)
مردم، یا به خاطر قدرت به سراغ كسى مى روند كه قرآن مى فرماید: تمام مردم حتّى قدرت آفریدن یك مگس را ندارند، « لَن يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ »(47)
یا براى لقمه نانى به سراغ این وآن مى روند، كه قرآن مى فرماید: «لَا يَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا »(48)
یا به خاطر رسیدن به عزّت به سراغ كسى مى روند كه قرآن مى فرماید: «فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا »(49)
یا به خاطر نجات از مشكلات، دور كسى جمع مى شوند كه قرآن مى فرماید: « فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ »(50)
و در جاى دیگر مى فرماید: كسانى كه به جاى خدا به سراغشان مى روید، بندگانى مثل خودتان هستند: «عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ »(51) چرا شما بهترین آفریننده را رها مى كنید و به دیگران توجّه دارید؟ «وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ »(52)
8. نشانه هاى شرك
یكى از نشانه هاى شرك، بهانه گیرى در برابر قانون الهى است. قرآن به بعضى از آنها اشاره نموده، مى فرماید:
* آیا هرگاه پیامبر قانونى آورد كه با سلیقه ى شما هماهنگ نبود، تكبّر مى ورزید؟ «أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ »(53)
* همین كه فرمان جهاد مى رسید، مى گفتند: چرا به ما دستور جنگ و جهاد دادید؟ « لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ »(54)
* هنگامى كه غذا براى گروهى از بنى اسرائیل رسید، گفتند: چرا این غذا؟ « لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ واحد»(55)