2. اویس قرنى براى دیدار پیامبرصلى الله علیه وآله به مدینه رفت و با آن كه به دیدار حضرت موفق نشد امّا زیارتش قبول شد، در مقابل، افرادى در كنار حضرت بودند و او را آزار مى دادند.
3. گروهى از یاران پیامبر وسیله ى رفتن به جبهه نداشتند لذا ناراحت وگریان بودند.(2227)
4. افرادى كه خدا بدى هاى آنان را به خوبى تبدیل مى كند. «يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ»(2228)
5. كسانى كه چون با محبّت اهل بیت علیهم السلام از دنیا رفتند پاداش شهید دریافت مى كنند. «من مات على حبّ آل محمّد مات شهیدا»(2229)
338. دو عمل در كنار یكدیگر(2230)
تكرار جمله «اطیعوا» نشان آن است كه پیامبر دو شأن دارد: یكى بیان وحى الهى؛ «َطِيعُوا اللَّهَ» و دیگرى دستورات حكومتى؛ «أَطِيعُوا الرَّسُولَ».
در قرآن به مواردى برمى خوریم كه دو دستور از طرف خدا در كنار یكدیگر ذكر شده است و باید هر دو دستور اجرا شود وعمل كردن به یكى از آن دو كافى وقابل قبول نیست، از جمله:
1. ایمان و عمل. « آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ »(2231)
2. نماز و زكات. «أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ »(2232)
3. تشكّر از خداوند و والدین. «أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ »(2233)
4. اطاعت از خدا و رسول. « أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ» كه در این آیه آمده است.
339. رستگارى(2234)
پاداش اهل تقوا كه به غیب ایمان دارند و اهل نماز و انفاق و یقین به آخرت هستند، رستگارى و فلاح است. رستگارى، بلندترین قلّه سعادت است. زیرا خداوند هستى را براى بشر آفریده، « خَلَقَ لَكُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا »(2235) و بشر را براى عبادت، «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ