ه) رؤیاى پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله درباره ورود مسلمانان با سر تراشیده به مسجدالحرام، كه با فتح مكّه و زیارت خانه خدا تعبیر شد(2743)
و) رؤیاى مادر حضرت موسى كه نوزادش را در صندوق گذاشته و به آب بیاندازد. « إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰ *أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ»(2744) كه روایات بر این دلالت دارند كه مراد از وحى در اینجا، همان رؤیاست.
ز) رؤیاى حضرت ابراهیم در مورد ذبح فرزندش حضرت اسماعیل.(2745)
از قرآن كه بگذریم در زندگى خود، افرادى را مى شناسیم كه در رؤیا از امورى مطلع شده اند كه دست انسان به صورت عادّى به آن نمى رسد.
حاج شیخ عباس قمى صاحب مفاتیح الجنان، به خواب فرزندش آمد و گفت: كتابى نزدم امانت بوده، آنرا به صاحبش برگردان تا من در برزخ راحت باشم. وقتى بیدار شد به سراغ كتاب رفت، با نشانه هایى كه پدر گفته بود تطبیق داشت، آن را برداشت. وقتى مى خواست از خانه بیرون برود، كتاب از دستش افتاد و كمى ضربه دید. او كتاب را به صاحبش برگرداند و چیزى نگفت، دوباره پدرش به خواب او آمد و گفت: چرا به او نگفتى كتاب تو ضربه دیده است تا اگر خواست خسارت بگیرد و یا رضایت دهد.
413. ابزار شناخت(2746)
وَعَلاَمَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ
ونشانه هاى دیگرى (در زمین قرار داد) وآنان به وسیله ستاره راه مى یابند.
براى حركت در بیابان ها و پیدا كردن راهها، نیاز به علائم داریم. علائم طبیعى در روز، و ستارگان در شب، كه خداوند در این آیه به این دو امر اشاره مى نماید.
نه فقط براى شناخت راه از بیراهه، دربیابان ها، نیاز به علامت داریم، بلكه براى شناخت