لقمان، غنا مى باشد.
در روایات مى خوانیم:(2151)
* غنا، روح نفاق را پرورش مى دهد و فقر و بدبختى مى آورد.
* زنان آوازه خوان و كسى كه به آنها مزد مى دهد و كسى كه آن پول را مصرف مى كند، مورد لعنت قرار گرفته اند، همان گونه كه آموزش زنان خواننده حرام است.
* خانه اى كه در آن غنا باشد، از مرگ و مصیبت دردناك در امان نیست، دعا در آن به اجابت نمى رسد و فرشتگان وارد آن نمى شوند.(2152)
326. رنگ و صبغه الهى(2153)
جز خداوند و ایمان به او، همه چیز فانى است، «كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ»(2154) و چیزى كه فانى است نمى تواند براى همیشه ثمر دهد، ولى هر كارى كه رنگ خدایى دارد ابدى است، «مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ»(2155) آرى، رنگ خدایى ثابت است و سایر رنگ ها از بین مى روند. «وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً»(2156)
درخت ایمان همواره ثمر مى دهد و مومن در همه حال به یاد خدا و در پى انجام وظیفه است، در رفاه یا سختى، در خوشى یا ناخوشى، در فقر و غنى.
هنگام تهدید ستمگران، تا پاى جان مقاومت مى كند. «إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ»(2157)
هنگام تبلیغ، چشم داشتى به دیگران ندارد. «إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ»(2158)
هنگام خشم، براى رضاى او خود را نگاه مى دارد. «وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ »(2159)
هنگام ازدواج، بر او توكّل مى كند. «إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»(2160)
هنگام عبادت و اطاعت، قصد قربت دارد. «اإِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ