به پروردگار، نگاه به لطف و پاداش او در قیامت است.
همچنین مراد از «دست خدا» در آیه ى؛ «يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ »(2455) قدرت اوست، چنانكه در فارسى نیز مى گوییم: فلانى در فلان شهر یا اداره دست دارد؛ یعنى قدرت دارد. وگرنه خداوند كه جسم نیست تا دست و پا داشته باشد. قرآن نیز مى فرماید: « لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ »(2456) او همانندى ندارد.
این گونه آیات، سبب انحراف ساده اندیشانى شده كه به آیات دیگر توجّه ندارند و از مفسّران واقعى؛ یعنى اهل بیت پیامبرعلیهم السلام جدا افتاده اند و شاید به جهت همین خطرات باشد كه قرآن، خود به ما سفارش كرده است كه هنگام قرائت قرآن از شرّ شیطان به خداوند پناه ببرید. «فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ »(2457)
374. تأویل قرآن
سؤال: تأویل قرآن به چه معناست؟
پاسخ: مراد از تأویل، اهداف و معارف و اسرار پشت پرده اى است كه پس از آن روشن مى شود. نظیر تعبیر خوابى كه حضرت یوسف دید و بعداً روشن شد و یا اسرارى كه در شكستن كشتى توسط خضر و موسى بود كه بعد روشن شد.
در روایات آمده است: «آیات ناسخ، از محكمات و آیات منسوخ از متشابهات قرآن است و ائمه معصومین علیهم السلام مصداق بارز راسخان در علم هستند».(2458) همچنان كه مخالفان و شورش كنندگان بر حاكم اسلامى، كج اندیشانى معرفى شده اند كه به دنبال آیات متشابه مى روند.(2459)
حضرت على علیه السلام در نهج البلاغه(2460) از راسخان در علم ستایش مى كند. آنان كه به عجز علمى خود اعتراف دارند و از تعمّق در چیزى كه ضرورتى ندارد، دست باز مى دارند.