معارف بوک

255. رابطه میان گوینده و گفتار(1751)
  1. سخن باید واقعى و حقیقى باشد. «بِنَبَإٍ يَقِينٍ »(1752)
 2. گفتار بایستى دل پسند باشد. « الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ »(1753)
 3. سخن باید رسا و شفّاف باشد. «قَوْلًا بَلِيغًا »(1754)
 4. گفتار باید نرم بیان شود. «قَوْلًا لَّيِّنًا »(1755)
 5. سخن باید بزرگوارانه بیان شود. « قَوْلًا كَرِيمًا »(1756)
 6. سخنى باشد كه پذیرش و عمل آن آسان باشد. «قَوْلًا مَّيْسُورًا »(1757)
 7. در گفتار هیچ گونه لغو و باطلى نباشد. « وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ »(1758)، «عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ »(1759)
 8. گفتار باید همراه با كردار باشد وگرنه قابل سرزنش است. « لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ »(1760)
 
 256. امانت و امانتدارى(1761)
 امانتدارى و رفتار عادلانه و دور از تبعیض، از نشانه هاى مهم ایمان است، چنانكه خیانت به امانت، علامت نفاق است.
در حدیث است: به ركوع و سجود طولانى افراد نگاه نكنید، بلكه به راستگویى و امانتدارى آنان بنگرید.(1762)
در روایات متعدّد، منظور از امانت، رهبرى جامعه معرّفى شده كه اهلش اهل بیت علیهم السلام مى باشند. این مصداق بارز عمل به این آیه است.
آرى، كلید خوشبختى جامعه، بر سر كار بودن افراد لایق و رفتار عادلانه است و منشأ نابسامانى هاى اجتماعى، ریاست نااهلان و قضاوت هاى ظالمانه است.
حضرت امیرعلیه السلام فرموده است: «من تقدّم على قوم و هو یرى فیهم من هو افضل، فقد خان