باشیم، در همه ى این موارد، نماز باطل است و به خاطر ریاكارى، گناه هم كرده ایم.
به بیانى دیگر، اخلاص آن است كه تمایلات و خواسته هاى نفسانى، طاغوت ها و گرایش هاى سیاسى و خواسته هاى این و آن را در نظر نگیریم، بلكه انگیزه ى ما تنها یك چیز باشد و آن اطاعت از فرمان خدا و انجام وظیفه.
براستى رسیدن به اخلاص جز با امداد الهى امكان ندارد. قرآن در آیه 32 سوره لقمان مى فرماید: هنگامى كه موجى همچون ابرها آنان را فراگیرد، خدا را خالصانه مى خوانند؛ امّا زمانى كه آنان را به خشكى نجات داد، (تنها) بعضى راه اعتدال را پیش مى گیرند (وبه ایمان خود وفادار مى مانند).
277. راه هاى كسب اخلاص
1. توجّه به علم و قدرت خداوند.
اگر بدانیم تمام عزّت ها، قدرت ها، رزق و روزى ها به دست اوست، هرگز براى كسب عزّت، قدرت و روزى به سراغ غیر او نمى رویم.
اگر توجّه داشته باشیم كه با اراده ى خداوند، موجودات خلق مى شوند و با اراده ى او، همه چیز محو مى شود. اگر بدانیم او هم سبب ساز است هم سبب سوز، یعنى درخت خشك را سبب خرماى تازه براى حضرت مریم قرار مى دهد و آتشى را كه سبب سوزاندن است، براى حضرت ابراهیم گلستان مى كند، به غیر او متوسّل نمى شویم.
صدها آیه و داستان در قرآن، مردم را به قدرت نمایى خداوند دعوت كرده تا شاید مردم دست از غیر او بكشند و خالصانه به سوى او بروند.
2. توجّه به بركات اخلاص.
انسان مخلص تنها یك هدف دارد و آن رضاى خداست و كسى كه هدفش تنها رضاى خدا باشد، نظرى به تشویق این و آن ندارد، از ملامت ها نمى ترسد، از تنهایى هراسى ندارد، در راهش عقب نشینى نمى كند، هرگز پشیمان نمى شود، به خاطر بى اعتنایى مردم، عقده اى نمى شود، یأس در او راه ندارد، در پیمودن راه حقّ كارى به اكثریّت و اقلیّت ندارد.
قرآن مى فرماید: رزمندگان مخلص باكى ندارند كه دشمن خدا را بكشند، یا در راه خدا