فولاد كه در برابر فشار بیرونى ایستادگى مى كنند. اما گروهى امام و راهبرند كه دیگران را به رنگ حقّ درمى آورند. یوسف نمونه اى از انسان هاى دسته سوّم است كه در زندان نیز از مشرك، موحّد مى سازد.
در قرآن در جاهاى مختلف، از روش مقایسه و پرسش استفاده شده است كه به نمونه هایى از آن درباره خداوند اشاره مى كنیم:
1. «قُلْ هَلْ مِن شُرَكَائِكُم مَّن يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ »(2327)؛ آیا از شركایى كه براى خدا گرفته اید كسى هست كه بیافریند و سپس آنرا برگرداند؟
2. «قُلْ هَلْ مِن شُرَكَائِكُم مَّن يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ»(2328)؛ آیا از شركایى كه براى خدا قرار داده اید كسى هست كه به حقّ راهنمایى كند؟
3. «قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ»(2329)؛ آیا غیر خداى یكتا پروردگارى بپذیرم در حالى كه او پروردگار همه چیز است؟
4. «آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ»(2330)؛ خداوند بهتر است یا آنچه شریك او مى گردانید؟
350. برترى انسان بر فرشته(2331)
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِى آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً
وهمانا فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشكى و دریا (بر مركب ها) حمل كردیم و از چیزهاى پاكیزه روزى شان دادیم و آنان را بر بسیارى از آفریده هاى خود برترى كامل دادیم.
كرامت، گاهى كرامت معنوى واكتسابى ونزد خداست، مثل كرامتى كه خاصّ اهل تقواست. «اإِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ»(2332) وگاهى كرامت در آفرینش است، نظیر «أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ »(2333)