رتبه اي از معرفت ديني اكتفا نمي ورزيم، بايد از آگاه كردن مردم نسبت به اوضاع و احوال سياسي، اجتماعي و فرهنگي جامعه خودمان و نيز ديگر جوامع به هيچ روي غفلت نورزيم.
ج ـ تقويت و برتري توان نظامي
بر اساس بينش‌هاي بشري، هرگاه تهديد نظامي متوجه يك جامعه شود، بايد مراحلي را براي مقابله با آن در نظر گرفت و اگر تشخيص داده شد كه دشمن از نظر نفرات، تكنولوژي، آموزش، پشتيباني و امور ديگري كه سرنوشت جنگ را رقم ميزند، برتري دارد، عقل اقتضا ميكند كه راه سازش با دشمن در پيش گرفته شود. در تاريخ نمونه‌هاي فراواني از اين دست وجود دارد. كساني كه در فتنههاي بزرگ دچار چنين خطرهايي شده بودند، با تصميم عاقلانه تلاش كردند تا به هر نحو ممكن با دشمن سازش كنند تا در دراز مدت خود را درگير چنين معركههايي نسازند؛ به عنوان نمونه، برخي از كشورهاي اروپاي مركزي براي نرفتن زير بار تعهدات ناشي از عضويت در سازمان ملل متحد و داشتن زندگي آرام، به عضويت اين سازمان درنيامدند.
چنين بينشي با بينش اسلام سازگاري ندارد، زيرا بر اساس آموزههاي اسلامي، بايد در مقابل دشمن از تمام ابزار عادي و اسباب مادي بهره برد و از برتري نظامي دشمن جلوگيري كرد. از ديدگاه اسلام، مسلمانان بايد تلاش كنند تا از پيشرفتهترين تجهيزات نظامي برخوردار گردند و برخي سلاح‌ها را از انحصار كشورهاي قدرتمند خارج سازند. پس بايد در جهت تهيه ادوات جنگي و دفاعي تلاش كرد و اين آيه را که شعار نيروهاي مسلح در آغاز پيروزي انقلاب اسلامي بود را از ياد نبرد:
وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّة؛(83) و آنچه از نيرو در توان داريد، بسيج نماييد.