5. توجّه به بقاى كار.
كار كه براى خدا شد، باقى و پا برجا مى ماند، چون رنگ خدا به خود گرفته و كار اگر براى خدا نباشد، تاریخِ مصرفش دیر یا زود تمام مى شود. قرآن مى فرماید: «مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ »(1868) و هیچ عاقلى باقى را بر فانى ترجیح نمى دهد و با آن معامله نمى كند. 6. مقایسه ى پاداش ها.
در پاداش مردم، انواع محدودیّت ها وجود دارد، مثلاً اگر مردم بخواهند پاداش یك پیامبر را بدهند، بهترین لباس، غذا و مسكن را در اختیار او قرار مى دهند، در حالى كه تمامى این نعمت ها محدودیّت دارد و براى افراد نااهل نیز پیدا مى شود. نااهلان هم مى توانند از انواع زینت ها، كاخ، باغ و مَركب هاى مجلّل شخصى استفاده كنند.
امّا اگر كار براى خدا شد، پاداشى بى نهایت در انتظار است، پاداشهاى مادّى و معنوى.