فرونمى فرستیم. حتّى مقدار نزول باران از آسمان حساب شده است. «وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ »(1031) نه تنها باران، بلكه هر چیز نزد او اندازه دارد. «وَكُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ »(1032) چنانكه خورشید و ماه، از نظر حجم و وزن و حركت و مدار آن حساب و كتاب دقیق دارد. «الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ »(1033)
خداوند در شب قدر، امور یك سال را تقدیر مى كند، چنانكه قرآن در جایى دیگر مى فرماید: «فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ »(1034) در آن شب، هر امر مهمّى، تعیین و تقدیر مى شود. بنابراین، شب قدر منحصر به شب نزول قرآن و عصر پیامبر نیست، بلكه در هر رمضان، شب قدرى هست كه امور سال آینده تا شب قدر بعدى، اندازه گیرى و مقدّر مى شود.
بیدار بودن شب قدر و احیاى آن با دعا و نماز و قرآن، مورد سفارش پیامبر و اهل بیت آن حضرت بوده است و در میان سه شب، بر شب بیست و سوم تأكید بیشترى داشته اند. چنانكه شخصى از پیامبر پرسید: منزل ما از مدینه دور است، یك شب را معیّن كن تا به شهر بیایم. حضرت فرمود: شب بیست و سوم به مدینه داخل شو.(1035)
امام صادق علیه السلام در حالى كه بیمار بودند، خواستند كه شب بیست و سوم ایشان را به مسجد ببرند(1036) و حضرت زهراعلیها السلام در این شب، با پاشیدن آب به صورت بچه ها، مانع خواب آنها مى شدند.(1037)
در روایات آمده است كه دهه آخر ماه رمضان، پیامبر بستر خواب خود را جمع نموده و ده شب را احیا مى داشت.(1038)
در حدیثى طولانى از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله مى خوانیم كه حضرت موسى علیه السلام به خدا عرض كرد: خدایا مقام قربت را خواهانم. پاسخ آمد: «قُرْبى لِمَن اسْتَیْقَظَ لَیْلَةَ الْقَدْر»، قرب من، در بیدارى شب قدر است.