3- در مزامیر داوود (مزمور 23، جمله 4 تا 6) مى خوانیم:
«چون در وادى سایه موت نیز راه روم از بدى نخواهم ترسید زیرا تو با منى. هر آینه نیکوئى و رحمت تمام عمرم در پى من خواهد آمد و در خانه خداوند ساکن خواهم بود تا ابد الاباد».
و از این جمله ها پیوند انسان، در عالم پس از مرگ، با اعمالى که در این جهان انجام داده است به خوبى به دست مى آید، که اعمال او همه جا به دنبال او خواهد شتافت و هرگز از او جدا نمى شود.
و به این ترتیب در سخنان پیامبرانى همچون «سموئیل» و «اشعیاء» و «داود» اشارات قابل ملاحظه اى درباره رستاخیز آمده است ولى قوم یهود آنچنان رستاخیز را فراموش کردند که گوئى جز این زندگى مادى دنیا، زندگى دیگرى در کار نبوده است!
چهره رستاخیز در اناجیل
همان طور که گفته شد در اناجیل، مسأله رستاخیز با صراحت بیشتر و تعبیرات زنده ترى به چشم مى خورد از جمله:
1- در انجیل یوحنا (باب 5، جمله 27-28) مى خوانیم:
«ساعتى مى آید که جمله کسانى که در قبور مى باشند آواز او را خواهند شنید و بیرون خواهند آمد، هر کس اعمال نیکو کرد براى قیامت حیات و هر کس بد کرد به جهت قیامت داورى».
منظور از قیامت حیات، همان حیات جاودانى در نعمت خداست که