قانون به قدرى نیرومند است که کوچکترین انحراف از آن سبب نابودى هر چیزى است، اگر آسمانها و زمین یعنى این همه کرات عظیم و بى شمارى که صحنه هستى را پر کرده اند و تا آنجا که فکر کار کند پیش مى روند حتى هنگامى که مرکب فکر از کار مى افتد آنها همچنان، به حرکت، به هستى، به پیشروى، به گسترش خود، ادامه مى دهند، اگر آنها بر پا هستند به خاطر همین نظم و عدالت است که: «بِالْعَدْلِ قامَتِ السَّمواتُ وَ الارضُ;به عدالت آسمانها و زمین برپاست».(65)
دوام یک دانه فوق العاده کوچک «اتم» در طى میلیونها سال با آن همه ظرافت و دقتى که در ساختمان آن به کار رفته، و قاعدتاً مى بایست این چنین دستگاه ظریفى خیلى زود از کار بیفتد، مولود همان عدالت و محاسبه فوق العاده دقیق نظام الکترونها و پروتونها است.
و هیچ دستگاهى - کوچک و بزرگ - از این نظام شگرف و عدالت عمومى برکنار نیست، به جز انسان!
آیا انسان یک موجود استثنایى است؟
البته انسان یک تفاوت اساسى با تمام موجودات جهان طبیعت دارد، و آن اینکه قدرت عجیب به نام اراده توأم با اختیار و آزادى دارد، یعنى; پس از مطالعه و بررسى و تفکر هر چیز را به سود خود تشخیص داد انجام مى دهد و هر چه را به زیان خود دید ترک مى کند، و از این نظر خودش