تجسم اعمال
چگونه در عرصه رستاخیز اعمال ما جان مى گیرند و هر کدام به صورتى متناسب خود مجسم مى گردند؟
از جمله ویژگى هاى آن جهان و تفاوت هاى آشکار آن، با زندگى این جهان، مسأله تجسم اعمال است.
در دنیایى که ما در آن زندگى داریم اعمال و گفتار ما، حرکات زودگذرى هستند که پس از انجام یافتن ظاهراً محو و نابود مى شوند و دوام و بقایى ندارند، ممکن است یک عکاس ماهر و وقت شناس درست در لحظه وقوع جنایتى در محل حاضر باشد و فوراً چند عکس گویا از تمام مراحل جنایت بگیرد و یا از صداها نوار بردارد و تا حدى رنگ جاودانگى به آن ببخشد، ولى اصل گفتار و عمل هرچه بود چند لحظه اى انجام یافت و گذشت و تمام شد.
اما همین الفاظ و سخنان و اعمال نیک و بدى که در این زندگى انجام داده ایم و ظاهراً نابود و فراموش شده است و حتى در آن چند لحظه وجود، نیز به ما وابسته بود و بدون ما وجودى نداشت، در رستاخیز به صورت موجودات مستقلى در مى آیند که احتمالاً همنشینهاى اصلى ما را تشکیل مى دهند و از ما دورى نخواهند کرد!