و اگر طول عمر انسان را در کره زمین دو میلیون و پانصد هزار سال بدانیم! که از آخرین جمجمه هاى پیدا شده به دست مى آید و شاید نتوان از آن دورتر رفت، در این صورت دو هزار کیلومتر مکعب خاک کافى است که مصالح بدن این همه انسان را در طول 2500000 سال تشکیل دهد، و مى دانیم این مقدار خاک مقدار کمى از روى زمین را اشغال مى کند.
نتیجه اینکه اگر سطح مساحت کشور ایران را با عمق هزار متر خاک در نظر بگیریم مى تواند جواب نیازمندى مصالح جسمى میلیاردها میلیارد انسان را در طول دو میلیون و پانصد هزار سال بدهد، با اینکه کشور ما گوشه کوچکى از سطح کره زمین را اشغال کرده که با یک نگاه سطحى روى نقشه جغرافیا وضع آن روشن مى گردد.
از مجموع آنچه گفتیم روشن مى شود که ادعاى عدم کفایت خاک هاى کره زمین براى پاسخ گفتن به مواد لازم براى تشکیل بدن انسان ها تا چه اندازه بى اساس است و مصداق همان «گز نکرده و پاره کردن» مى باشد!
3- با کدامین جسم معاد صورت مى گیرد؟
سؤال دیگرى که در زمینه معاد جسمانى مطرح مى شود این است که اگر معاد با جسم صورت مى گیرد، با کدامیک از بدنها و اجسامى که انسان در طول عمر با آن زندگى کرده، رستاخیز انجام مى شود؟ زیرا مى دانیم یک انسان در طول عمر چندین بار جسم و بدن خود را عوض مى کند، و احتمالاً هر هفت سال تمام سلول هاى بدن یک انسان عوض مى شوند و سلول هاى نو جانشین آنها مى گردد.