پاداش نیکوکاران است و منظور از قیامت داورى کیفر بدکاران به مقتضاى داورى و عدل پروردگار است.
این جمله - با توجه به ذکر قبور که جایگاه جسم انسان است - اشاره به معاد جسمانى است.
2- در انجیل متى - که نخستین اناجیل است - صریحاً به مسأله جزا و پاداش روز رستاخیز اشاره شده آنجا که مى گوید:
«زیرا پسر انسان خواهد آمد در جلال پدر خویش، به اتفاق ملائکه خود و در آن وقت هر کسى را موافق اعمالش جزا خواهد داد» (انجیل متى، باب 16، جمله 27).
و نظیر این تعبیرات که حکایت از پاداش و کیفر و بهشت و دوزخ و داورى در جهان پس از مرگ مى کند در انجیل و کتب عهد جدید فراوان است.
امّا افسوس! مسیحیان گنهکار و آتش افروز با بدعت خطرناکى که در مورد مسأله نجات و قربانى شدن مسیح (ع) در برابر گناهان پیروان خود، و مسأله گناه بخشى به وسیله کشیشان گذاردند، چنان اثرات تربیتى عقیده به معاد و رستاخیز را از کار انداختند که گوئى پاکى و ناپاکى عمل براى نجات از کیفر و برخوردارى از حیات آرام بخش جاویدان چندان اثرى ندارد و آنچه هست در مسأله شفاعت مسیح (ع) و گناه بخشى کشیش گنهکار است!