خلقتش به او مى رسد، يعنى اگر كسى خواست دنيا را بگيرد، خلاف مقتضاى خلقتش عمل كرده است و لذا مدير و پروردگار عالم به كمك او نمى آيد، چون بر اساس برنامه پروردگار عالم عمل نكرده است. اگر كسى در دنيا، خواست آخرتش را آباد كند، مطابق مقصد خلقت خود عمل كرده است، در نتيجه زمين و زمان در خدمت اوست، چون رزق با خلقت عجين است و همين كه ما را خلق كرده اند، رزق ما را هم خلق كرده اند، علّتِ بدْ رزقى ما، به نحو افراطى دنبال رزق دويدن هاى ماست. حافظ مى گويد:
بشنو اين نكته كه خود را ز غم آزاد كنى خون خورى گر طلب روزى ننهاده كنى
مى فرمايد: اگر به دنبال رزقى باشى كه مقتضاى خلقت تو نيست و براى تو مقدّر نشده است، عملًا خون دل مى خورى، بدون اين كه به نتيجه برسى.
بركات انتظار گشايش
آرى؛ به عنوان يك مسلمان كه به وعده خدا ايمان داريم ما وظيفه خود را انجام مى دهيم و بعد منتظر مى مانيم تا آنچه براى ما مقدّر فرموده اند پيش آيد و مى دانيم آنچه مقتضاى خلقت ماست و نياز منطقى ماست براى ما خلق كرده اند، بايد عجله نكنيم، به همين جهت رسول خدا (ص) مى فرمايند: «انْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ اللهِ عِبادَةٌ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَليلِ مِنَ الرِّزْقِ رَضِيَ اللهُ تَعالي مِنْهُ بِالْقَليلِ مِنَ الْعَمَل »؛ يعنى در امورِ خود منتظر فرج و