طورى زندگى كنيم كه در زندگى، سطحى نشويم وگرنه حكمت علوى را در روابط اجتماعى مان نخواهيم يافت.
آنگاه كه حكمت اهل البيت تنها مى شود
اگر روزمرّگى ها زندگى من و شما را بربايد؛ اگر تجمّل، مدرك و پول و دنيا، مقصد ما شود، حكمت علوى با همه بركاتى كه دارد، تنها خواهد ماند، كار به جايى مى رسد كه آدم ها ابتدايى ترين طريق اصول تفكّر خود را هم از دست خواهند داد و به راحتى بازيچه تبليغات كفر جهانى خواهند شد. خطرى كه جامعه ما را تهديد مى كند اين است كه حرف هاى ساده و سطحى، انسان ها را به وَجْد بياورد و مردم با حرف هاى عميق و متينِ اهل البيت (عليهم السلام) بيگانه شوند. اگر به مردم سطحى بگوييد خاكسترهاى فلان آتشفشان 4000 كيلومتر به اطراف پاشيده شده است، به راحتى مى فهمند و مى توانند آن حادثه را تجزيه و تحليل كنند. ولى اگر بگوييد حضرت اميرالمؤمنين (ع) مى فرمايند: «رزقى هست كه تو به دنبال آن مى گردى، و رزقى هست كه آن به دنبال تو مى گردد». مى ببينيد نمى توانند اين نكته را تجزيه و تحليل كنند. خبر اوّلى برايش حيرت آور و قابل پذيرش است، ولى استعداد درك حقيقت دومى را كه امام معصوم مى فرمايد، از دست داده است. سياستمداران استراتژيست آمريكايى مى گويند: در كشور آمريكا نمى خواهد گفتن حرف هاى مهم را ممنوع كنيد، سطح فكر مردم را پايين بياوريد كه از حرف هاى مهم خسته شوند. در واقع دشمنان ما حرفشان اين است كه چرا بياييم پيامبران را نفى كنيم تا