معارف بوک

با اين مقدّمات كه عرض شد، بايد ابتدا نسبت خود را با جملات امام معصوم اصلاح كنيم و با يك عقل هدايت پذير با آن برخورد كنيم.

رزقى كه به دنبال توست 
عنايت داشتيد كه حضرت فرمودند: دو نوع رزق هست، يك نوع رزقى كه تو به دنبال آن مى دوى و براى تو مقدّر نشده است و بدون آن كه به آن محتاج باشى، حرص تو دنبال آن است و در عين اين كه در طلب آن هلاك مى شوى هرگز به دست نمى آورى- چون اصلًا مال تو نيست- يك نوع رزق ديگر هم هست كه خدا برايت مقدّر كرده است و آن به دنبال تو است تا خودش را به تو برساند، و هيچ كس هم نمى تواند آن را از تو بگيرد.
خداوند در قرآن مى فرمايد: «ما مِنْ دابَّةٍ فِي الْارْضِ الّا عَلَي اللهِ رِزْقُها»؛ «1»
 هيچ جنبنده اى نيست جز اين كه رزقش بر خدا واجب است. يعنى آن رزق حقيقى كه خداوند براى جنبنده ها تقدير كرده، طورى است كه خداوند براى خود واجب كرده است كه آن را به موجودات برساند، پس آن رزق كه خدا تقدير كرده است تو را مى جويد تا به تو برسد. البته اگر بخواهيد از اين آيه و روايات اين طور نتيجه بگيريد كه ما نبايد هيچ تلاش بكنيم، خود رزق مى آيد، با حرف خدا و امامان معصوم (عليهم السلام) بازى مى كنيد. آرى؛ آن رزق مقدّر را كسى نمى تواند از تو بگيرد، تلاش اضافه هم آن را اضافه نمى كند، ولى اين در صورتى است كه تو با حالت