«لَوْ كَانَ الْعَبْدُ فِي جُحْرٍ لَأَتَاهُ رِزْقُهُ فَأَجْمِلُوا فِي الطَّلَبِ». «1» يعنى؛ اگر بنده اى در سوراخى باشد رزق او به او خواهد رسيد، پس در طلب آن حريص نباشيد.
ريشه بسيارى از كارى هاى غلط ما در نفهميدن اين نكته است. اگر در هنگام نياز، زبون مى شويم و التماس مى كنيم و اگر چون ثروتمند شويم، مغرور مى گرديم و جفا و ظلم به فقرا را پيشه مى سازيم، همه و همه به جهت نفهميدن جايگاه اين دو رزق است، در حالى كه رزق تو مشخص است و كسى هم نمى تواند آن را از تو بربايد. لذا حضرت در ادامه فرمودند: چه زشت است خوارى، هنگام نياز و جفا، هنگام غنا. پس ما در اين دنيا وظيفه اى داريم كه بايد از آن غفلت نكنيم، رزق ما هم از قبل تأمين شده است و مى گردد تا ما را پيدا كند، البته اگر انسان كارهاى غلط انجام دهد، رزقش را خراب مى كند كه راه درست كردن رزق، تصحيح رفتار و عقايد است. كسى كه در هر كارى اهل اصرار بيش از حدّ است نشان مى دهد به مسير الهى امور معتقد نيست و مى خواهد با ميل خودش كارها را شكل دهد كه مسلّم موفق نخواهد شد، ولى انرژى خود را بى خود مصرف كرده و عمر خود را بر باد داده است.
امتحان در امتحان است اى پسر
اگر بفهميم رزقى به دنبال ماست و ما را مى يابد، پس ديگر در هنگام نياز جا ندارد خود را خوار كنيم. حتّى وقتى سعى مى كنيم مدرك بالاتر