صفحه ١١٣

در حالى كه دنياطلبى يعنى حفظ ناخودِ غير ابدى و سپس روبه رو شدن با يك ابديت همراه با پشيمانى.

زينت زمين، زينت ما نيست 
شما ساختمان خانه تان را با هزار تلاش حفظ مى كنيد و به آن مى گوييد ساختمانِ من! ولى چيزى كه به واقع مال ماست، عقيده و اخلاق و عمل است. بايد اين سه را به نحو احسن بر بنيان وجود خودمان بنا كنيم، ولى آنچه در روى زمين است زينت زمين است خداوند مى فرمايد: «انّا جَعَلْنا ما عَلَي الْارْضِ زينَةً لَها لِيَبْلُوَهُمْ ايُّهُمْ احْسَنُ عَمَلًا» «1»
 يعنى ما آنچه را بر زمين است زينت زمين قرار داديم، تا مردم از طريق آن زيبايى ها امتحان شوند و ببينيم چه كسى بهترين عمل را خواهد داشت. هرگاه دنبال دنيا رفتيد، دنبال ناخودِ خود رفته ايد و هر وقت دنبال آخرت رفتيد، يعنى دنبال خود واقعى تان كه تا ابديت و در ابديت هستيد، رفته ايد. مواظب باشيم زينت زمين را زينت خود قرار ندهيم و از زينت حقيقى خود كه عقيده صحيح و اخلاق كريمه و اعمال صالحه است، محروم نشويم.
اين يكى از اسرار دنياست كه امامى سرّ شناس به ما خبر مى دهد و مى فرمايد: «مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْيا حَتّي يُسْتَوْفِيَ رِزْقَهُ مِنْها» اگر كسى دنبال آخرت رفت، دنيا دنبالش مى دود تا رزقى را كه خداوند براى او مقدّر كرده است، به او برساند. در واقع خداوند زمينه اصلاح او را كه در دنيا براى او گذاشته است، به او مى رساند و رزق او مطابق مقتضاى