بسيار انسان ها كه اسير اين خشم ها هستند و لذا زير فشار اين خشم ها هلاك شدند. مى گويد:
جان همه روز از لگدمال خيال وز زيان و سود و زبيم زوال
نى صفا مى ماندش، نى لطف و فرّ نى به سوى آسمان راه سفر
همه عمرش لگدمال خيال هاى واهى اش مى شود و در نتيجه ديگر چيزى از خود باقى نمى گذارد تا با عالم معنا ارتباط پيدا كند.
امام معصوم، عالِم به قواعد عالَم هستى
حضرت على (ع) مى فرمايند:
«وَاعْلَمْ يا بُنَيَّ! انَّ الرِّزْقَ رِزْقانِ: رِزْقٌ تَطْلُبُه وَ رِزْقٌ يَطْلُبُكَ»
؛ اى فرزندم! رزق دو نوع است، يكى آن رزقى كه تو به دنبالش مى دوى تا آن را بيابى، و يكى هم رزقى كه خودش به دنبال تو است. رزق اولى چون براى تو تقدير نشده، به آن نمى رسى، هرچند همواره به دنبال آن باشى، ولى رزقى كه دنبال توست و براى تو مقدّر شده، حركت مى كند تا به تو برسد. در رابطه با رزق نوع دوم مى فرمايند:
«فَإِنْ انْتَ لَمْ تَأْتِهِ اتاكَ»
يعنى؛ اگر تو هم به سوى آن نروى، خودش به سوى تو خواهد آمد.
در همين رابطه رسول خدا (ص) مى فرمايند:
«انَّ الرِّزْقَ لَيُطالِبُ الْعَبْدَ اكْثَرَ مِمّا يَطْلُبُهُ اجَلُهُ» «1»
يعنى؛ رزق انسان در جستجوى اوست، بيش از آن كه اجلش به دنبال اوست. و نيز از پيامبر (ص) داريم:
«أَنَّهُ قَالَ لَوْ أَنَّ عَبْداً هَرَبَ