صفحه ١٩١

بسيار افرادى كه نفس خود را به سختى مى اندازند و بر آن تنگ مى گيرند، و چه بسيار افراد ميانه روى كه تقديرهاى الهى به كمكشان مى آيد».

تحركى با نشاط
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع): «قَالَ لِيَكُنْ طَلَبُكَ لِلْمَعِيشَةِ فَوْقَ كَسْبِ الْمُضَيِّعِ وَ دُونَ طَلَبِ الْحَرِيصِ الرَّاضِي بِدُنْيَاهُ الْمُطْمَئِنِّ إِلَيْهَا وَ لَكِنْ أَنْزِلْ نَفْسَكَ مِنْ ذَلِكَ بِمَنْزِلَةِ الْمُنْصِفِ الْمُتَعَفِّفِ تَرْفَعُ نَفْسَكَ عَنْ مَنْزِلَةِ الْوَاهِنِ الضَّعِيفِ وَ تَكْتَسِبُ مَا لا بُدَّ مِنْهُ إِنَّ الَّذِينَ أُعْطُوا الْمَالَ ثُمَّ لَمْ يَشْكُرُوا لَا مَالَ لَهُمْ». «1» از امام صادق (ع) روايت است كه فرمودند: بايد تلاش تو براى زندگى، فوق انسانِ اهمال كار و دونِ انسانِ حريصِ راضى به دنيا و اميدوار به دنيا باشد، از آن حرص، نفس خود را در حدّ انسان معتدلِ غير حريص پايين تر بياور، و نيز برتر بدار نفس خود را از كسى كه در طلب رزق سستى مى كند. پس در چنين تعادلى در طلب آنچه كه به واقع نياز دارى و نياز ضرورى تو است، كوشش كن. كسانى كه به آنها مال داده شده ولى شكر آن را نمى كنند، در واقع مالشان مال حساب نمى شود.
حضرت صادق (ع) توصيه مى فرمايند نه بى تحرك باش- كه در آن صورت از عرصه امتحان فرار كرده اى- و نه حريص و به دنيا اميدوار- كه در امتحان مردود شده اى- بلكه در آن حدّ كه بتوانى نياز حقيقى ات را به دست آورى تلاش كن، كه در اين حدّ، در عرصه طلب رزق وارد شدن، براى امتحان دادن، كافى است. سپس در آخر؛ نكته ظريفى را مطرح كردند كه