معارف بوک

نشانه هاى محبت خدا
قالَ الصَّادِقُ (ع): «أَنَّهُ قَالَ إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً أَلْهَمَهُ الطَّاعَةَ وَ أَلْزَمَهُ الْقَنَاعَةَ وَ فَقَّهَهُ فِي الدِّينِ وَ قَوَّاهُ بِالْيَقِينِ وَ اكْتَفَى بِالْكَفَافِ وَ اكْتَنَى بِالْعَفَافِ وَ إِذَا أَبْغَضَ اللَّهُ عَبْداً حَبَّبَ إِلَيْهِ الْمَالَ وَ بَسَطَ لَهُ وَ أَلْهَمَهُ دُنْيَاهُ وَ وَكَلَهُ إِلَى هَوَاهُ فَرَكِبَ الْعِنَادَ وَ بَسَطَ الْفَسَادَ وَ ظَلَمَ الْعِبَادَ». «1» امام صادق (ع) فرمودند: چون خداوند بنده اى را دوست بدارد، طاعت پروردگار را به او الهام مى كند، و او را با قناعت همراه مى گرداند و او را در فهم دين عميق مى كند و با يقين در دين، او را قدرت مى بخشد و از كفاف برخوردارش مى كند و در عفاف او را مى پوشاند. و چون بر بنده اى غضب كند، او را مال دوست مى كند و مال او را گسترش مى دهد، و دنيايش را به او الهام مى كند و او را به هوسش مى سپارد، پس او بر مركب عناد و سرپيچى سوار مى شود و بساط فساد و ظلم بر بندگان را مى گستراند.
شما به فرمايش امام صادق (ع) در روايت فوق توجه عميق بفرماييد و ببينيد چگونه حضرت ملاك هاى كمال و خوارى را ارزيابى مى كنند. حوزه محبت خدا را طاعت و قناعت و تعمق در دين و قوّت يقين به حقايق معنوى و كفاف داشتن و عفاف، مى دانند. و برعكسِ آن، حوزه غضب الهى را مال دوستى و وسعت مال و الهام دنيا و هوس زدگى