صفحه ٨٩

در اين است كه شما امروز كارى را شروع مى كنيد، براى اين كه بى رزق نشويد، و لذا از اوّل صبح غصه رزق آن روز را مى خوريد و در نتيجه آن كارى را كه به عهده تان است انجام نمى دهيد و غم چيزى را مى خورديد كه بدون اين غم ها محقّق مى شد، حال با اين نوع تفكر، چون پس فردا مى آيد، غصّه رزق روز بعدش را مى خوريد، و خلاصه هر روز كارمان مى شود رفتن به دنبال چيزى كه خودش به وقتش مى آمد، و در نتيجه از بندگى خدا كه محتواى حقيقى زندگى انسان است درمى مانيد و بعد در خودتان كه تأمّل مى كنيد مى بينيد سخت از زندگى خود ناراضى هستيد، چون به محتواى معنوى كه بايد مى رسيديد، دست نيافتيد.
امام معصوم (ع) مى فرمايد: نگرانى رزق فردا را بر امروزت حمل نكن، «فَانَّهُ انْ يَكُ مِنْ عُمُرِكَ يَأتِ اللهُ فيهِ بِرِزْقِك»؛ اگر فردا جزء عمرت باشد، خدا در همان فردا رزق تو را مى رساند. فردايى كه هنوز نيامده است تمام ذهنت را مشغول نكند تا روزى كه آمده است را از دست دهى.

غم هاى پوچ 
حضرت على (ع) مى فرمايند: حالا كه متوجّه اى رزق حقيقى تو به سوى تو مى آيد.
 «فَلا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِكَ عَلي هَمَّ يَوْمِكَ، كَفاكَ كُلُّ يَومٍ عَلَي مَا فِيهِ»؛ «1» پس غم رزق يك سال خود را بر امروزت تحميل مكن، كه رزق همان روزى كه تو در آن هستى، تو را بس است.