صفحه ٦٨

عِنْدَهُ»؛ «1»
يعنى اگر هر كدام از شما لباس هاى وصله دار بپوشد، آن هم وصله هاى فراوان، برايش بهتر است از اين كه چيزى را به دست آورد كه از او نيست. چون آن لباس وصله دار مال توست و لذا نزد توست، براى اين كه بندگى كنى و به بهشت وصل شوى و كافى است، ولى آرزوى داشتن آنچه در نزد تو نيست همين حالا زندگى را برايت جهنّم مى كند و رقابت ها و كينه ها بين تو و بقيه به وجود مى آورد، غافل از اين كه انسان ها در يوْمُ الحساب به اندازه اى كه از امكانات دنيايى بهره مندند بايد حساب پس بدهند، به طورى كه رسول خدا (ص) مى فرمايند: «ذُوالدِّرهَمَيْنِ اشَدُّ حِساباً مِنْ ذِي الدِّرْهَم و ذُوالدِّينَارَيْنِ اشَدُّ حِساباٍ مِنْ ذِي الدِّيْنارٍ» «2» يعنى؛ صاحب دو درهم حسابش از صاحب يك درهم سخت تر است و نيز صاحب دو دينار حسابش از صاحب يك دينار سخت تر است.

زيبايى هاى كفاف 
با چنين بصيرتى است كه انسان هاى بزرگ خودشان به دنبال دنياى بيشتر نمى رفتند، چون متوجه بودند به همان اندازه كه دنياى آن ها وسيع شد كار آن ها در ابديت مشكل مى گردد «3» و لذا است كه زيباترين رزق را، «كفاف» مى دانستند. كفاف يعنى آن اندازه اى كه نه گرفتار فقر باشيم،