معارف بوک

خودش مى آيد، پس دائم غم فرداى نيامده همه فكر تو را به خودش مشغول نكند. به گفته مولوى:

         عمر من شد فديه فرداى من             واى از اين فرداى ناپيداى من 

سپس حضرت ما را برحذر مى دارند از اين كه انرژى ها و فرصت هاى خود را به اسم فرداى نيامده براى غير خود مصرف كنيم و خزينه دار غير
خود باشيم و در قيامت حسرت موقعيتى را بخوريم كه مى توانستيم به جاى جمع آورى رزق براى روز نيامده، وقت خود را در توجه به حقايق عاليه عالم معنا صرف كنيم و با حاصل انس هاى معنوى كه در دنيا به دست مى آوريم، در قيامت خود به سر بريم.

طلب رزق سنت است 
قالَ الْحُسَيْنِ (ع): «لِرَجُلٍ يَا هَذَا لا تُجَاهِدْ فِي الرِّزْقِ جِهَادَ الْغَالِبِ وَ لَا تَتَّكِلْ عَلَى الْقَدَرِ اتِّكَالَ مُسْتَسْلِمٍ فَإِنَّ ابْتِغَاءَ الرِّزْقِ مِنَ السُّنَّةِ وَ الْإِجْمَالَ فِي الطَّلَبِ مِنَ الْعِفَّةِ وَ لَيْسَ الْعِفَّةُ بِمَانِعَةٍ رِزْقاً وَ لَا الْحِرْصُ بِجَالِبٍ فَضْلًا وَ إِنَّ الرِّزْقَ مَقْسُومٌ وَ الْأَجَلَ مَحْتُومٌ وَ اسْتِعْمَالَ الْحِرْصِ جَالِبُ الْمَآثِمِ» «1» امام حسين (ع) به مردى فرمود: اى مرد! در طلب رزق نه آنچنان تلاش كن كه همه تلاش تو در طلب رزق صرف شود، و نه آنچنان كار را به تقدير واگذار كه دست بسته تسليم شوى، چرا كه طلب رزق، سنت است و حريص نبودن، از عفت، و عفت ورزيدن در طلب رزق موجب نمى شود كه رزق از تو منع شود، همچنان كه حرص موجب نمى شود كه رزق