كه عرض شد، خداوند جايگاه ثروتمندى در دنيا را تحليل مى كند و مى فرمايد: «بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتيم وَ لا تَحاضُّونَ عَلي طَعامِ الْمِسْكين»؛ يعنى چون نگاهتان به ثروت و فقر غلط است. ثروت را در مسير صحيح كه عبارت باشد از تكريم يتيم و اطعام مسكين، مصرف نمى كنيد، فرهنگتان به دست آوردن ثروتِ سرگردان است. اگر ثروت در فرهنگ دينى وارد زندگى انسان ها شود، آن ثروت جهت دار است و در مسير خاص قرار مى گيرد و در نتيجه نه فرد ثروتمند فاسد مى شود و نه جامعه، ولى اگر همان ثروت در فرهنگ غير دينى، وارد جامعه شود آن ثروت، سرگردان مى شود و شخص ثروتمند را به غرور و كبر مى كشاند و جامعه را هم گرفتار تفاوت طبقاتى مى كند.
جايگاه دارايى ها
حضرت اميرالمؤمنين (ع) باب گرانقدرى را نسبت به ثروت باز نمودند كه مى فرمايند: «چه زشت است خوارى در هنگام نياز، و ظلم هنگام ثروت» و سپس در يك جمله فوق العاده نورانى مى فرمايند:
«انَّ لَكَ مِنْ دُنْياكَ، ما اصْلَحْتَ بِهِ مَثْواكَ وَ انْ جَزِعْتَ عَلي ما تَفَلَّتَ مِنْ يَدَيْكَ فَاجْزَعْ عَلَي كُلِّ ما لَمْ يَصِلْ الَيْكَ»؛
اى پسرم! دنياى تو براى تو همان قدر است كه قيامتت را اصلاح كند و اگر به جهت آنچه از دستت رفته نگران و ناراحت هستى، پس نگران باش براى همه آنچه در دست ندارى.