و ابزارى است تا قيامت انسان سامان يابد و اصلاح شود. آن هم از طريق رزقى كه به دنبال توست، نه رزقى كه تو به دنبال آن مى دوى. سپس فرمودند: اگر اين نكته را در مورد رزقت نفهمى دو حالت پيدا مى كنى، يا در هنگام ثروتمند بودن ستم مى كنى و يا در موقع فقر، خوار مى شوى.
رزق و آبادانى قيامت
قيامت يعنى ادامه امروزِ ما در ابديتى كه شرايط دنيا را ندارد و شرايط مخصوص به خود را دارد. اگر ما ملكات معنوى مطلوبى براى خود در دنيا به وجود آورديم، براى هميشه با آن ملكات به سر خواهيم برد، و بر عكسِ دنيا كه با وَجه قابل تغيير خودمان در اين عالم روبه روييم، تا فرصت تغيير خود به سوى كمالات را داشته باشيم، در قيامت از طريق بُعد ثابت خودمان با حقيقت ثابت عالم روبه رو خواهيم بود. در اين دنيا خودِ آدم بايد بُعد هميشگى و ابدى خودش را آباد كند و طورى خود را بسازد كه دوست داشته باشد با آن خودى كه ساخته است در آن عالَم ابدى به سر ببرد، و خودش نه تنها برايش قابل تحمل بلكه قابل پذيرش باشد، نه اين كه طورى خود را ساخته باشد كه در آن عالم بخواهد از خودش فرار كند، چراكه در آن عالم براى انسان امكان فرار از خود هرگز پيش نمى آيد. مثلًا كسى كه خودش را مى كُشد، در واقع تن خود را كشته است، يعنى خودش تنش را به قتل رسانده، ولى باز در آن عالم با خودش يعنى با آن كسى كه خودش خودش را كشته است، روبه رو است، و باز همان كه خودش را كشته پيش خودش هست، چون تنش را كشت. حالا پس از