صفحه ٩٣

نكته ها:
 «حاصب»، به طوفان در خشكى و «قاصف»، به طوفان دريائى گفته مى شود. «تبيع» از كلمه «تبع»، به كسى كه خونبها وانتقام را پيگيرى ودادخواهى كند، گفته مى شود.
پيام ها:
1- به آرامش هاى موقّت مغرور نشويم، خطر هميشه در كمين است. «أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تارَةً أُخْرى » با نجات از مهلكه اى، خطر براى هميشه رفع نشده است.
2- كيفر برخى ناسپاسى ها، در همين دنياست. «فَيُغْرِقَكُمْ بِما كَفَرْتُمْ»
3- غفلت از خدا پس از نجات، نمونه اى از كفر و كفران است. «بِما كَفَرْتُمْ»
4- عامل هلاكت وبدبختى انسان، گرايش او به كفر وعملكرد خود اوست. «فَيُغْرِقَكُمْ بِما كَفَرْتُمْ»
5- هيچ قدرتى نمى تواند در برابر خداوند، قرار گيرد و خداوند در برابر هيچ كس مسئول نيست. «لا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنا بِهِ تَبِيعاً»

سوره الإسراء، آيه 70

وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى  كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضِيلًا «70»
وهمانا فرزندان آدم را گرامى داشتيم و آنان را در خشكى و دريا (بر مركب ها) حمل كرديم و از چيزهاى پاكيزه روزى شان داديم و آنان را بر بسيارى از آفريده هاى خود برترى كامل داديم.

نكته ها:
كرامت، گاهى كرامت معنوى واكتسابى ونزد خداست، مثل كرامتى كه خاصّ اهل تقواست.
 «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ» «1» وگاهى كرامت در آفرينش است، نظير «أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ» «2» كه در خلقت انسان آمده است. مراد از «كَرَّمْنا» در اين آيه، احتمالًا وجه دوّم باشد. كرامت