الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ»
9- رهبران الهى، بندگان مخلص خدا هستند. «كانُوا لَنا عابِدِينَ»
10- نعمت هاى الهى، ما را از بندگى خدا غافل نسازد. وَهَبْنا لَهُ ... كانُوا لَنا عابِدِينَ
(انبيا با اينكه به مقام رهبرى «جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً» نائل آمدند، امّا با اين وجود، باز بنده ى خدا هستند. «وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ»
11- دين از سياست جدا نيست. جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا ... كانُوا لَنا عابِدِينَ
12- رهبر بايد به آنچه هدايت مى كند، عامل باشد. أَئِمَّةً يَهْدُونَ ... كانُوا لَنا عابِدِينَ
سوره الأنبياء، آيه 74 - 75
وَ لُوطاً آتَيْناهُ حُكْماً وَ عِلْماً وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِينَ «74»
و به لوط، حكمت و دانش عطا كرديم و او را از قريه اى كه كارهاى زشت انجام مى دادند رهانيديم، براستى آنان مردمى بد و منحرف بودند.
وَ أَدْخَلْناهُ فِي رَحْمَتِنا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ «75»
و او را در رحمت خويش وارد نموديم، همانا او از شايستگان بود.
نكته ها:
در زمان حضرت ابراهيم، لوط پيامبر بود وامامت ورهبرى از ابراهيم بود. شايد به همين دليل در آيه ى قبل درباره اسحاق و يعقوب خوانديم: «جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً» و در اين آيه نام لوط جداگانه برده شد و كلمه ائمة شامل او نيست، زيرا امام ابراهيم بود.
دراين آيه، خداوند به چهار نعمت مهمى كه به حضرت لوط داده شده، اشاره مى فرمايد كه عبارتند از: حكم، علم، نجات و دخول در رحمت.
شايد مراد از «حكم» در اين آيه، مقام نبوت باشد، چنانكه درباره ى حضرت يحيى نيز به