صفحه ١٨٣

دلهره خواهند داشت، «مُشْفِقِينَ» ولى مؤمنان كه در دنيا اهل تعهّد و خداترسى بودند در آنجا آسوده اند. «إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ» «1»
پيام ها:
1- در قيامت، هم نامه ى عمل هر فرد به دستش داده مى شود، هم كتابى در برابر همه قرار داده مى شود. «وَ وُضِعَ الْكِتابُ»
2- نگرانى و هراس مجرمان، از عملكرد ثبت شده ى خويش است، نه از خداوند. «مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ»
3- قيامت، روز حسرت و افسوس مجرمان است. «يا وَيْلَتَنا»
4- علم افراد به عملكرد خودشان در قيامت چنان است كه گويا همه با سواد مى شوند، چون كتاب و خواندن براى همه مطرح است. وُضِعَ الْكِتابُ ... مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ 
5- عمل هاى انسان داراى درجات است. «صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً»
6- قيامت، صحنه ى تجسّم عمل هاى انسان است. «وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً»
7- داشتن عدالت وظلم نكردن، لازمه ربوبيّت الهى است. «وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً»

سوره الكهف، آيه 50

وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِي وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا «50»
و (ياد كن) هنگامى كه به فرشتگان گفتيم: براى آدم سجده كنيد. پس همه به جز ابليس سجده كردند! او از جنّ بود و از فرمان پروردگارش سر بر تافت. آيا (با اين حال) او و نسل او را به جاى من سرپرستان خود مى گيريد؟ در حالى كه آنان براى شما دشمنند! ستمگران بد چيزى را به جاى خدا برگزيدند.