سوره الكهف، آيه 30
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا «30»
همانا آنان كه ايمان آورده و كارهاى نيك انجام داده اند (بدانند كه) همانا ما پاداش كسى را كه عمل خوب انجام داده تباه نمى كنيم.
نكته ها:
خداوند عمل هاى صالح ما را تباه نمى كند، بلكه اين خصلت ها و عمل هاى بد ماست كه موجب حبط و نابودى كارهاى نيك مى شود.
هر عمل صالح را مى توان به چند روش انجام داد: به روش عادّى، خوب و عالى. اين آيه، عالى ترين وجه را تشويق مى كند. آرى، گاهى مواد غذايى خوب است، ولى شيوه ى پخت آن خوب يا متوسط است.
پيام ها:
1- در تربيت، تهديد و بشارت و بيم و اميد، در كنار هم لازم است. (آيه قبل تهديد بود و اين آيه بشارت.) إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ ... إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ ...
2- فكر وانگيزه ى الهى، بر عمل صالح مقدّم است. «آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ»
3- در بينش اسلامى، نه چيزى از حساب الهى مخفى مى ماند و نه اجر عملى ضايع مى گردد. إِنَّا لا نُضِيعُ ...
4- ملاك در ارزش عمل، كيفيّت است، نه كمّيت. «أَحْسَنَ عَمَلًا» نه «اكثر عملا»
سوره الكهف، آيه 31
أُولئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ نِعْمَ الثَّوابُ وَ حَسُنَتْ مُرْتَفَقاً «31»