3- قيامت و حوادث آن، ناگهانى است. «فَإِذا هِيَ»
4- قيامت، روز بُهت و حيرت است. «شاخِصَةٌ أَبْصارُ الَّذِينَ»
5- قيامت، روز بيدارى و تأسف وجدان هاى خفته است. «يا وَيْلَنا»
6- غفلت از قيامت، از نشانه هاى بارز كفر و كافران است. كَفَرُوا ... كُنَّا فِي غَفْلَةٍ
7- ريشه همه ى انحراف ها و بدبختى ها، غفلت است. «كُنَّا فِي غَفْلَةٍ»
8- غفلت از قيامت، مايه ى ستم به خود و ديگران است. كُنَّا فِي غَفْلَةٍ ... كُنَّا ظالِمِينَ
9- قيامت، روز اقرار و اعتراف است. «كُنَّا ظالِمِينَ»
سوره الأنبياء، آيه 98
إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ «98»
(به آنان گفته مى شود) همانا شما و هر آنچه كه غير از خدا مى پرستيد، هيزم دوزخ خواهد بود (و قطعاً) در آن وارد خواهيد شد.
نكته ها:
سؤال: اين آيه مى فرمايد: هم بت پرستان و هم معبودهاى آنان، هيزم و آتشگيره ى دوزخ خواهند بود، آيا افرادى همچون حضرت عيسى عليه السلام نيز كه معبود قرار گرفته اند، شامل اين قاعده مى شوند و يا اينكه مستثنى هستند؟
پاسخ: اين گونه معبودها استثنا شده اند، زيرا اوّلًا، قرآن از آن معبودها به «وَ ما تَعْبُدُونَ» تعبير آورده كه وجود كلمه «ما» در اين عبارت، به موجودات غير ذوى العقول اشاره دارد، «1» ثانياً، مخاطبين اين آيه، بت پرستان مكّه بودند كه بت هاى سنگى و چوبى و ... را مى پرستيدند، ثالثاً در آيات بعدى همين سوره آمده است كه: آن كسانى كه (مثل حضرت عيسى ) از طرف خداوند به آنان وعده نيكو داده شده، از دوزخ دور هستند.