صفحه ٢٢٨

مبدأ و معاد آشنا كرد.
7- در آستانه ى قيامت، همه چيز خراب مى شود. «جَعَلَهُ دَكَّاءَ»
8- محكم ترين دژهاى بشر، در برابر اراده و قدرت خداوند متعال ناپايدار است.  «جَعَلَهُ دَكَّاءَ»
9- مردان خدا با تكيه به لطف خدا پيشگويى مى كنند. «فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ»
10- محكم كارى را بايد از اولياى خدا آموخت، سدى مى سازند كه تا آستانه ى قيامت پابرجاست. «فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ»
11- هم بايد كارهاى دنيايى را بى خلل و استوار انجام داد، هم بايد متذكّر قدرت الهى و پوچى قدرت خود شد. فَمَا اسْطاعُوا ... كانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا
12- رهبران الهى، هم دنياى مردم را آباد مى كنند و هم آخرت آنان را متذكّر مى شوند. فَمَا اسْطاعُوا ... كانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا

سوره الكهف، آيه 99 - 101

وَ تَرَكْنا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْناهُمْ جَمْعاً «99»
و در آن روز (پايان جهان)، مردم را رها مى كنيم تا بعضى در بعضى همچون موج درآميزند و (چون) در صور دميده شود، همه را يكجا گرد خواهيم آورد.
وَ عَرَضْنا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِلْكافِرِينَ عَرْضاً «100»
و آن روز، دوزخ را چنان كه بايد، بر كافران عرضه خواهيم كرد.
الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَ كانُوا لا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعاً «101»
آنان كه چشمانشان از ياد من در پرده ى غفلت بود و (از شدّت تعصّب و لجاجت) توان شنيدن (سخن حقّ) را نداشتند.