معجزه آن است كه بى هدف و بيهوده يا محال نباشد. درخواست هاى كفّار از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در اين آيه بيهوده است. ساقط ساختن آسمان به نابودى همه مى انجامد و كسى نمى ماند تا ايمان آورد. احضار خدا و فرشتگان هم محال است، چون جسم نيستند تا احضار شوند و ما آنان را مشاهده كنيم.
پيام ها:
1- كفّار، لجوج و بى ادبند. در تعبير «لَنْ نُؤْمِنَ» و «كَما زَعَمْتَ» نوعى بى ادبى است.
2- كفّار، تهديدات انبيا را باور نداشتند. «كَما زَعَمْتَ»
3- درخواست هاى محال و بيهوده پذيرفته نمى شود. «تَأْتِيَ بِاللَّهِ»
4- حس گرايى مشركان، دليل توقعات نابجاى آنان مى باشد. تُسْقِطَ ... تَأْتِيَ
سوره الإسراء، آيه 94
وَ ما مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جاءَهُمُ الْهُدى إِلَّا أَنْ قالُوا أَ بَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَسُولًا «94»
و آنگاه كه هدايت به سراغ مردم آمد، چيزى مردم را از ايمان آوردن بازنداشت، جز آنكه گفتند: آيا خداوند، بشرى را به عنوان پيامبر، برانگيخته است؟
نكته ها:
كسانى كه داراى منطق درستى نيستند، نقطه ى قوّت را نقطه ضعف مى پندارند. انسان بودنِ پيامبر نقطه ى قوّت است، نه ضعف. چون به خاطر داشتن غرائز و اميال و مشكلات، درد انسان ها را درك مى كند و مى تواند الگوى عملى باشد و نسخه ى مفيدى ارائه بدهد.
بر طبق آيات قرآن، بهانه هاى كفّار براى ايمان نياوردن، از اين قرار است:
الف: چرا انبيا انسان هايى همچون ما هستند؟
پاسخ: بهترين نوع تبليغ آن است كه همراه با نمونه ى عملى و ارائه الگو باشد.
ب: اگر بناست انسانى پيامبر باشد، چرا فلانى از فلان خانواده يا شهر نباشد؟