صفحه ٢٧٠

مشابه اين آيه، در مواردى از قرآن به چشم مى خورد، از جمله:
الف: «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى  وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ» «1» همه ى مردم، فانى مى شوند و تنها ذات خداوند صاحب جلال و منعم باقى است.
ب: «وَ لِلَّهِ مِيراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» «2» ارث آسمان هاو زمين تنها از خداست.
يكى از نام هاى قيامت «يَوْمَ الْحَسْرَةِ» است. حسرت بر فرصت هاى از دست داده و سرمايه هاى تلف شده.
پيام ها:
1- يكى از وظايف انبيا، انذار است. «وَ أَنْذِرْهُمْ»
2- هر كارى مى توانيد، در دنيا انجام دهيد كه در قيامت، كار از كار گذشته است. «قُضِيَ الْأَمْرُ»
3- غفلت زمينه ى كفر است. «فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ»
4- مرگ در حال غفلت و بى ايمانى، مايه ى حسرت است. «فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ»
5- دارايى ها سبب غفلت، و غفلت سبب كفر است. «فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا يُؤْمِنُونَ إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ»

سوره مريم، آيه 41

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهِيمَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا «41»
و در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، كه او پيامبرى راستگو و راست كردار بود.

نكته ها:
كلمه ى «صديق» هم به كسى گفته مى شود كه حقّ را بسيار تصديق مى كند و هم به كسى كه تمام گفتار و رفتارش بر اساس صداقت است. هر چه مى گويد عمل مى كند و هر چه عمل مى كند مى گويد.