صفحه ٤٢٦

أَهْلَ الذِّكْرِ ... «1»

پيام ها:
1- سنّت الهى اين است كه هر كجا كفر و لجاجت باشد قهر الهى خواهد بود. ما آمَنَتْ ... أَهْلَكْناها (ايمان سبب حفظ و بقاى جوامع بشرى است.)
2- با ديده ى عبرت به تاريخ بنگريم. «أَ فَهُمْ يُؤْمِنُونَ»
3- تمام انبيا از مردان بوده اند. «وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ إِلَّا رِجالًا»
4- به همه ى انبيا وحى مى شده وعلم آنان از همين سرچشمه است. «نُوحِي إِلَيْهِمْ»
5- سؤال و پرسش، سفارش دين است. «فَسْئَلُوا»
6- سؤال بايد براى فهميدن باشد، نه چيز ديگر. فَسْئَلُوا ... إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ 
7- تا از اهلش نپرسيم، به علم نمى رسيم. فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ ...
8- در مسائل اعتقادى ودينى تا رسيدن به علم، كاوش وتحقيق كنيم. فَسْئَلُوا ...
9- عالم بايد در دسترس باشد تا سؤال از او ممكن باشد. «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ»
10- اهل علم بودن كافى نيست، اهل ذكر بودن با ارزش است. (بسيارند افراد دانشمندى كه از خدا غافلند) «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ»
11- در هر كارى اهليّت لازم است، داشتن اطلاعات سطحى، تقليدى وگذرايى كارساز نيست. «أَهْلَ الذِّكْرِ»
12- بر اهل ذكر، راهنمايى مردم واجب است وگرنه امر به سؤال، لغو و بيهوده خواهد بود. «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ»

سوره الأنبياء، آيه 8

وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا يَأْكُلُونَ الطَّعامَ وَ ما كانُوا خالِدِينَ «8»
و (همچنين) ما آنها را پيكرهايى كه غذا نخورند قرار نداديم و آنان جاويدان نبودند (كه نميرند).