صفحه ٤٤١

شايع بوده است. «1»
اطلاق كلمه «مُكْرَمُونَ» بر فرشتگان از اين جهت است كه آنان اوّلًا بندگان خدا هستند و ثانياً اين بندگى همراه با اخلاص است.
كلمه «رحمن» نزد مشركان نامى شناخته شده براى خداوند بوده است. «قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ» شرايط حاكم بر انسان، در باورها و قضاوت هاى او اثر مى گذارد. چون افراد بشر داراى جسم هستند و خودشان را نيازمند به فرزند مى بينند، درباره ى خداوند مبراى از جسمانيّت و نيازمندى نيز اينگونه فكر مى كنند.
پيام ها:
1- به هنگام نقل سخن كفرآميز ديگران، خداوند را تنزيه كنيم. «وَلَداً سُبْحانَهُ»
2- هرگاه به نقل انحرافات ديگران مى پردازيم، راه حقّ را نيز بيان كنيم. «وَ قالُوا- بَلْ»
3- تسليم فرمان خدا بودن، رمز كرامت بنده است. «مُكْرَمُونَ- لا يَسْبِقُونَهُ»
 (آرى كسانى مورد كرامت واقع مى شوند كه نه در قول و نه در عمل، از دستور خدا پيشى نگيرند.) «مُكْرَمُونَ- لا يَسْبِقُونَهُ»
4- فرشتگان، مأموران الهى اند كه تنها به فرمان او عمل مى كنند و هيچگاه بر اوامر او پيشى نمى گيرند. «لا يَسْبِقُونَهُ- بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ»

سوره الأنبياء، آيه 28

يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى  وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ «28»
 (خداوند) آنچه را كه در (آينده) پيش روى آنان و يا گذشته ى آنهاست مى داند و آنان (فرشتگان) جز براى كسى كه خداوند رضايت دهد، شفاعت نمى كنند واز ترس او (پروردگار) بيمناكند.