4- ستمگران مستحقّ تحقير مى باشند. «نَذَرُ الظَّالِمِينَ» (اين جمله در موردى بكار مى رود كه چيزى را از روى حقارت و پستى رهايش كنند)
سوره مريم، آيه 73
وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا «73»
وهرگاه آيات روشن ما بر آنان خوانده شود، كسانى كه كفر ورزيده اند به آنان كه ايمان آورده اند مى گويند: كدام يك از ما دو گروه، جايگاهش بهتر و محفلش آراسته تر است.
نكته ها:
«ندىّ»، به هر مجلس يا به مجلس مشاوره گويند. «دار الندوة» يعنى مجلس شورا. «وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ» «1» يعنى شما در مجالس خود گناه مى كنيد. «فَلْيَدْعُ نادِيَهُ» «2» يعنى مشاورين خود را فراخواند.
كفّار، در قالب تمسخر مؤمنان، يا به صورت سؤال مى گفتند: آيا ثروتمندانى مثل نضربن حارث و وليدبن مغيره ارزش وجايگاه دارند، يافقيرانى مانند بلال وعمّار؟ و با اين ديد متكبّرانه خود را از مسلمانان جدا كرده و ايمان نمى آوردند.
آرى، بعضى افراد مى كوشند تا كمبودهاى معنوى خود را با جلوه هاى مادّى جبران كنند.
چنانكه در بعضى روايات آمده است: اشراف كافر، لباس هاى زيبا و فاخر مى پوشيدند و در مقابل پيامبر ويارانش راه مى رفتند وبه آنان با ديده ى تحقير مى نگريستند. «3»
خاكساران جهان را به حقارت منگر كوزه بى دسته چو بينى، به دو دستش بردار
پيام ها:
1- بايد مؤمنان را در برابر فشار تبليغاتى و شبهات دشمنان آماده ى پاسخ كرد. «قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا»
2- حساب عقيده و منطق صحيح، از رفاه دنيوى جداست. «أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ» كفّار مى گفتند: اگر راه ما باطل است، چرا وضع دنيايى ما از شما بهتر است؟