نوشته شود، باز مسأله شکل اجبار به خود مى گیرد و هیچ کس سراغ این گناهان نمى رود، ولى این گناه نکردن سر سوزن افتخارى براى او نمى آفریند، و امتیاز انسانى و تکامل روحى محسوب نمى شود... اینها همه از یک سو.
از سوى دیگر انسان نمى تواند از قانون عدالت که فرمان آفریدگار در سراسر عالم هستى است مستثناباشد و وصله ناهمرنگى براى جهان خلقت گردد زیرا این استثنا کاملاً بى دلیل است، به این دلیل یقین پیدا مى کنیم که براى او نیز دادگاه و محکمه اى تعیین شده که همگان بدون استثنا در آن حضور خواهند یافت و سهم خود را از «عدالت عمومى جهان آفرینش» دریافت خواهند کرد (باز هم دقت کنید).