در دومین آیه مورد اشاره چنین آمده است: (وَلا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَلاالسَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِیَ أَحْسَنُ فَاِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِى حَمِیمٌ)؛ «هرگز نیکى وبدى یکسان نیست؛ بدى را با نیکى دفع کن، ناگاه (خواهى دید) همان کسى که میان تو و او دشمنى است گویا دوستى گرم و صمیمى است».(1)
در آیه دوم ثمره ونتیجه پاسخ بدى با خوبى نیز بیان شده است و آن اینکه وقتى کسى که به تو بدى کرده، با برخورد خوب و شایسته و پاسخ خوب تو مواجه گردد، وجدانش ناراحت و شرمنده مى شود و او دست از دشمنى برمى دارد و نه تنها دشمنى نمى کند، بلکه تبدیل به دوست مى شود، آن هم نه یک دوست عادى، بلکه دوستى گرم و صمیمى. در ادامه آیه مى خوانیم که هرکسى آمادگى این کار را ندارد، کسانى مى توانند این کار را انجام دهند که داراى صبر و استقامت اند، و بهره عظیمى از ایمان و اسلام و تقوا برده اند.
عمل کردن پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به سفارشات چهارگانه
کسانى که با جمعیّت یا کشورى مى جنگند، به ویژه اگر جنگ طولانى باشد، پس از پیروزى دست به چند کار مى زنند:
1. دشمنان شکست خورده را به قتل مى رسانند.