غرور وتکبّر ونافرمانى اش مطّلع شدند، در مقام موعظه و نصیحت وى برآمدند تا شاید او را از مستى ناشى از مال و ثروت هوشیار کرده و از پیروى شیطان بازدارند، و لذا به او چهار سفارش کردند، که به درد تمام ثروتمندان پردرآمد مى خورد و عمل به آن مایه سعادتشان خواهد بود:
1. به فکر جهان دیگر باش
(وَابْتَغِ فِیمَا آتَاکَ اللَّهُ الدَّارَ الاْخِرَةَ)؛ «در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب!».
یعنى به وسیله این اموال ناپایدار دنیا، سرمایه اى پایدار براى روز قیامتت مهیّا کن. انسان عاقل کسى است که با سرمایه فانى در دنیاى فانى، سرمایه اى ماندگار براى جهان ماندگار آخرت تهیّه کند. خلاصه این که تمام سرمایه ات را خرج دنیایت مکن و به فکر جهان دیگر هم باش.
2. ثروت، به اندازه مصرف بیندوز
(وَلا تَنْسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا)؛ «و بهره ات را از دنیا فراموش مکن».
اى قارون! تو خیال مى کنى چه مقدار از این اموال را مى توانى مصرف کنى؟ چند درصد از آن براى خودت و بستگان و نزدیکان و همکاران و حتّى نسل هاى آینده ات قابل مصرف است؟ این