معارف بوک

چند نکته در این آیه شریفه قابل توجّه است:
1. قارونِ مغرورِ بى ایمان از قوم فرعون نبود، بلکه از قوم حضرت موسى (علیه السلام) و بنى اسرائیل بود؛ امّا گام در مسیر فرعونیان گذاشت و بر حضرت موسى (علیه السلام) و قوم خود طغیان و ستم کرد. بنابراین، نسبت هاى فامیلى به تنهایى سبب نجات نمى شود، حتّى اگر از نزدیکان پیامبران الهى علیهم السلام هم باشى، ممکن است عاقبت به خیر نشوى!
2. خداوند به قارون ثروت عجیبى داده بود. آن قدر مال و ثروت داشت که کلید گنج ها و انبارهاى او را را نه تنها یک نفر، بلکه گروهى از انسان هاى نیرومند، به سختى حمل و نقل مى کردند!
گرچه کلیدهاى آن زمان مقدارى بزرگ تر از کلیدهاى زمان ما بوده، امّا حمل و نقل کلیدهاى انبارهاى اموال قارون توسّط یک گروه نیرومند، نشانگر کثرت و فراوانى عجیب اموال و دارایى هاى قارون بود، که متأسفانه شکر آن را به جا نیاورد و علاقه و وابستگى به همان اموال، عاقبت دردناکى را برایش رقم زد.
3. از استعمالات واژه «فرح» در قرآن مجید استفاده مى شود که این کلمه به معناى مطلق خوشحالى نیست، بلکه خوشحالى همراه با غرور و تکبّر و مستى است.

سفارشات چهارگانه به قارون
هنگامى که قوم موسى (علیه السلام) طغیان و سرکشى قارون را دیدند واز